Η ιστορία της Ρώμης εκτείνεται σε περισσότερο από είκοσι οκτώ αιώνες, από τη μυθική της θεμελίωση από τον Romulus το 753 π.Χ. J.-C. μέχρι τον σημερινό ρόλο του ως πρωτεύουσας της ιταλικής δημοκρατίας. Δεύτερο λίκνο του δυτικού πολιτισμού μετά την Αθήνα, η πόλη ήταν διαδοχικά το κέντρο της ρωμαϊκής μοναρχίας, της Ρωμαϊκής δημοκρατίας (509 π.Χ. J.-C. - 27 π.Χ. J.-.), Στη συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (27 π.Χ. J.-C. - 330). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όταν γεννήθηκε η περίφημη παροιμιώδης έκφραση «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη», η πόλη είχε μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων κατοίκων και κυριάρχησε τόσο στρατιωτικά όσο και στρατιωτικά στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή πολιτισμικά, διαχέοντας στα εδάφη αυτά τη λατινική γλώσσα, τις τέχνες και τις τεχνικές της, καθώς και τη χριστιανική θρησκεία. Από τον 1ο αιώνα στεγάζεται η έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, στα παπικά κράτη (752-1870) και στη συνέχεια στην πόλη του Βατικανού.