Op de top van de klif van Sidi Bouknadel, er stevig aan bevestigd, staat een Kasbah-huis zoals de anderen, tussen de grote muur van de Borg Namm (de muur met duiven) en de fontein van Bouknadel. We raden niets over de steeg. Een mysterieuze tuin met uitzicht op Detroit, in terrassen tot aan de weg eronder, het kinderstrand van de Kasbah. Als een uitkijk over dit bijbelse landschap gekenmerkt door de moderniteit van de nieuwe vissershaven, waakt zij over de slapende citadel. De tuin van toeval en vallen en opstaan is een oase van rust die u naar luiheid en reizen brengt: een mix van lokale plantensoorten die bestand zijn tegen sproeien en de oostenwind vult u met een wirwar van greens zo gevarieerd: van de meest tedere tot de diepste. Het huis is dat van een reiziger die nog nooit heeft gereisd maar veel heeft gedroomd. Tijdloos, het is gastvrij in zijn caleidoscopische bric-a-brac en georganiseerd met borduurwerk, aardewerk, tegels en andere met passie gescheurde objecten, door de jaren heen.