Vakantiehuizen in Margaree Harbour

We arriveerden hier op wellicht het mooiste moment van een mooie dag: bij zonsondergang. Dan zie je de zon tegen een bont gekleurde hemel in zee ondergaan terwijl je ademloos vanaf het terras toekijkt. Ideale hoge ligging daarvoor. Zit je daar met een goed glas in je hand, dan voel je je de koning te rijk. Hoe vrij kun je zijn met zoveel ruimte om je heen? Het huis is 100% verantwoord. Modern op traditionele basis. Kom je op een zomerse dag terug in een bloedheet huis, dan zet je de ramen open (met horren) en het is in korte tijd doorgewaaid en afgekoeld. Stewart komt even langs om je over de kaart gebogen te zeggen wat je wel en niet moet doen als je de omgeving gaat verkennen. Hij heeft zoveel tips dat je daar in een week echter allemaal niet aan toe komt. Wij hadden No Great Mischief gelezen en daar voor ons ligt het eiland van de vuurtorenwachter uit deze roman over de geschiedenis van een Schotse emigrantenfamilie die hier verzeild is geraakt. Daar verderop zat Alistair MacLeod te schrijven. De fotograaf Robert Frank vond in een mijnwerkershuisje nabij Mabou een schuilplaats om oud te worden. Zo zijn er meer die hier naartoe ontsnapt zijn uit de hectische maatschappij. Stewart weet ze te noemen. We hadden er geen spijt van om aan zijn aanbevelingen gehoor te geven. Om er enkele te noemen: de wandeling bij Mabou Mines, ook al moet je kilometers over een onverharde weg om er te komen, doorrijden naar White Point als je de Cabin Trail doet, en een bezoek aan de Normaway Inn in Margaree Valley, een antiek vakantieoord met cabins in uitstekende staat een 'dining room' en een schuur die als 'dance barn' fungeert. Een tweetal fijne strandjes vlakbij. Pas op voor kreeften. Die kun je beter kant-en-klaar op een broodje als 'lobster roll' kopen. Heerlijk!